نگرشی نو بر آینده پژوهی در فرهنگ دینی

آینده پژوهی، علم و هنر کشف آینده و شکل بخشیدن به دنیای مطلوب فرداست. از ویژگی های مهم این دانش بهره گیری از ابزارهای علمی به منظور ترسیم چشمانداز متناسب با ارزشهای حاکم بر جامعه و برنامه ریزی برای نیل به جامعه مطلوب است. از اینرو، جامعه شناسان آینده پژوهی را ابزار هدایت اجتماعی دانسته اند.اسلام نیز علاوه بر جامعه آرمانی، که نوید تحقق آن را در فرجام تاریخ داده است، از پیروان خود انتظار دارد که با الهام از شاخصهای آن جامعه آرمانی، به اقتضای امکانات و توانمندی اجتماعی خود، بکوشند تا در یک روند تکاملی حداقل هایی از ویژگیهای جامعه مطلوب اسلامی را محقق سازند. با الهام از آموزه های اسلامی همچون سنت های اجتماعی و صبغه عبرت آموزی آن و فلسفه انتظار، میتوان نوعی آینده پژوهی دینی را استخراج نمود که حاصل آن، ترسیم چشم اندازی دقیق از آینده ای آرمانی باشد. با قراردادن این آینده مطلوب به عنوان هدف، میتوان آینده های مقدور را به عنوان حلقه های میانی نیل به ویژگی های جامعه آماده ظهور، طراحی و تعریف نمود.

کلیدواژه ها:

آینده ، آینده پژوهی ، آینده نگری ، جامعه آرمانی ، سنت های اجتماعی ، انتظار