اثربخشی برنامه درسی مبتنی بر درمان شناختی- رفتاری بر بهزیستی روان شناختی بیماران تحت درمان متادون

مقدمه: امروزه با توجه به گسترش اعتیاد در جامعهف هزینه های زیادی برای درمان معتادان و بازگشت آنان به زندگی عادی صرف می شود. این مهم جز با روش های نوین و تأثیرگذار ممکن نخواهد بود. پژوهش حاضر به منظور اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر بهزیستی روان شناختی بیماران طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و کنترل می باشد. شرکت کنندگان در این پژوهش عبارت بودند از 60 نفر ازبیماران تحت درمان متادون که در دو مرکز ترک اعتیاد خصوصی شهرستان زیرکوه و مرکز گذری کاهش آسیب توکل زیرکوه پرونده داشتند، آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی 30 نفره و کنترل 30 نفره قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت درمان شناختی- رفتاری به سبک کارول قرار گرفت و گروه کنترل فقط داروی متادون دریافت کرد. همه آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله پرسشنامه بهزیستی روان شناختی را تکمیل کردند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی و رفتاری بر بهزیستی روان شناختی (پیش آزمون: 27/66±161/8؛ پس آزمون: 24/04±202/71) بیماران تحت درمان متادون تأثیر مثبت داشته است (P<0/05). نتایج تحلیل مانکوانشان داد که دوره درمانی شناختی- رفتاری بر مؤلفه های بهزیستی روان شناختی معتادان تحت درمان متادون تأثیر مثبت دارد (P<0/01). در بررسی مؤلفه های بهزیستی روان شناختی به تفکیک، نتایج نشان داد که در تمامی مؤلفه ها جز مؤلفه رشد فردی بین دو گروه تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده شد. نتیجه گیری: درمان شناختی- رفتاری در افزایش بهزیستی روان شناختی بیماران تحت درمان متادون مؤثر است. بنابراین پیشنهاد می شود علاوه بر مداخلات دارویی از رویکرد شناختی- رفتاری جهت بهزیستی روانشناختی معتادان به منظور بهبود و تسریع دوره درمان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- رفتاری ، بیماران تحت درمان متادون ، بهزیستی روان شناختی