بررسی رابطه سبک های دلبستگی و ویژگی های شخصیت با احساس غربت در فراگیران پایور درجه داری ناجا

مقدمه: این پژوهش، با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی (ایمن، اجتنابی و مضطب دوسوگرا) و ویژگی های شخصیتی (روان رنجوری، برون گرایی، باز بودن نسبت به تجربه، توافق جویی و وظیفه شناسی) با احساس غربت، در بین فراگیران پایور درجه داری یکی از مراکز آموزشی ناجا انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی در سال 1392 بر روی 300 نفر از فراگیران پایور درجه داری یکی از مراکز آموزشی ناجا انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای بود و اطلاعات، به وسیله 3 پرسش نامه پنج عاملی شخصیت، سبک دلبستگی سیمپسون و احساس غربت فن فلیت، گردآوری شد. داده ها با روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به شیوه گام به گام، بررسی و با نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از بین سبک های دلبستگی، سبک مضطرب دوسوگرا و از بین عوامل شخصیت، عامل روان رنجوری، بیشترین رابطه مثبت و معنی دار را با احساس غربت داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک دلبستگی مضطرب دوسوگرا و عوامل روان رنجوری، بازبودن به تجربه و توافق جویی، قدرت پیش بینی احساس غربت را دارند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود در مطالعات اینده، به بررسی بیشتر رابطه سبک دلبستگی ایمن با مشکلات سازگاری، پرداخته شود. همچنین پیشنهاد می گردد روان رنجوری و سبک دلبستگی مضطرب دوسوگرا به عنوان عوامل منفی و عامل وظیفه شناسی، به عنوان جنبه مثبت در امر گزینش کارکنان ناجا مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، ویژگی های شخصیتی ، احساس غربت