اثربخشی آموزش مؤلفه های فراشناختی بر کاهش نشانگان استرس پس از سانحه در جانبازان

مقدمه: همایندی اختلالات اضطرابی و ماهیت پیچیده اختلال استرس پس از سانحه، بررسی و به کارگیری درمان های جدید را ایجاب می کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین «اثربخشی آموزش مؤلفه های فراشناختی بر کاهش نشانگان» این اختلال بوده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، از نوع شبه آزمایشی بود که با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل اجرا شد. بدین منظور از بین کلیه جانبازان اعصاب و روان (25% تا 40%) آذربایجان غربی تعداد 40 نفر با تشخیص PTSD به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون 8 جلسه درمان فراشناختی «ولز» را تجربه کردند و گروه کنترل تنها پی گیری شدند. آزمون می سی سی پی به عنوان ابزار تشخیص، آزمون چک لیست PCL و آزمون فراشناخت ولز، به عنوان ابزارهای ارزشیابی در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به کار گرفته شد و نتایج ثبت گردید. یافته ها: داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که نتایج آن نشان داد بین میانگین نمرات مؤلفه های فراشناختی گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0/001). همچنین گروه آزمایش در نمره کل نشانگان استرس پس از سانحه کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری نشان دادند (P<0/05). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مؤلفه های فراشناختی در جانبازان مبتلا به PTSD مختلف است. و به کارگیری الگوی فراشناختی «ولز» در کاهش نشانگان عمومی آنها مؤثر می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مؤلفه های فراشناختی ، اختلال استرس پس از سانحه ، نشانگان عمومی