تفاوت کاربرد ظروف و اشیای سنگ صابونی در ایران و میان رودان در هزاره سوم ق.م

در اواسط نیمه نخست هزاره سوم ق.م در منطقه فرهنگی جنوب شرقی ایران، استان کرمان، سه محوطه مهم تولید ظروف و اشیای سنگ صابونی، به نامه ای امروزی جیرفت، شهداد و یحیی، وجود داشتند که برای تزیین این اشیاء از نقش مایه های آیینی استفاده می کردند. این داستان های مقدس که با نمادهای خاص انسانی، گیاهی، جانوری، معماری و غیره بر بدنه مواد فرهنگی مزبور نمایش داده شده اند، به دلیل فقدان متون شرح آنها، برای ما ناشناخته می باشند. با توجه به زیبایی و فراوانی آثار مزبور در میان رودان، می توان گفت، به طور قابل ملاحظه ای، مورد استقبال نجبای این سرزمین قرار گرفته بودند. اشیاء و ظروف سنگ صابونی در جنوب شرقی ایران، عمدتا از قبور یافت شده اند اما در میان رودان که محل صدور این اشیاء بوده، بیشتر از معابد و مکان های عمومی بدست آمده اند که این بیانگر کاربرد متفاوت این ماده فرهنگی در دو سرزمین همجوار است. احتمالا این ظروف که به تقاضا و سفارش نجبای میان رودان در مناطق مختلفی از جمله جنوب شرقی ایران تولید می شدند، اساساً جنبه آیینی - تجملی داشته اند و در اصل مورد استفاده آنها در معابد بوده است، ولی در کرمان باستان به دلیل کمبود معابد یا تفاوت های مذهبی، کارکرد تدفینی یافته اند.

کلیدواژه ها:

سنگ صابونی ، نقش مایه ، داستان مقدس ، تدفین ، معبد ، کرمان ، میان رودان ، سبک میان فرهنگی