اقتصاد مقاومتی و مدیریت مخاطرات اقتصادی

امروزه جنبه نامشهود اقتصاد بر پایه سرمایه فکری بنیان نهان شده و ماده نخستین و اصلی آن، دانش و اطلاعات است. سازمان ها برای مشارکت در بازارهای امروزی، در هر شکل و نوع به اطلاعات و دانش برای بهبود عمل کرد خود نیازمندند. مطالعات انجام گرفته بیان گر افزایش گاه 60 تا 75 درصدی ارزش سرمایه فکری و دارایی-های نامشهود در قیمت سهام شرکت هاست . به عبارت بهتر می توان گفت که امروزه مدیریت سرمایه های فکری، سازمان ها را به موفقیت های بیشتری در افق های آینده بازارهای رقابتی خواهد رساند .چنانچه گفته شده، نخستین تلاش های مرتبط با مفاهیم سرمایه فکری موهون مطالعات فریتز مچلاپ در سال 1962 میلادی است. اما به لحاظ تاریخی ابداع مفهوم سرمایه فکری به سال 1969 میلادی، اقتصاددانی به نام جان کنت گالبرایس نسبت داده می شود. هر چند در این میان نباید تلاش های جیمز تابین در نیمه دوم قرن گذشته را نیز فراموش کرد که برای اولین بار مدل مبتنی بر نسبت او - کیوی تابین - توانست ابزاری را در اختیار سازمان ها قرار دهد تا عمل کرد اثربخش سرمایه فکری سازمان را مورد بررسی قرار دهند. در نتیجه این تلاش ها، ادبیات سرمایه فکری به سرعت در مسیر توسعه سازمانی قرار گرفت. اما با بررسی دقیق تری شاید بتوان گفت که مفهوم سرمایه فکری از دهه هشتاد میلادی نظر عمومی نظریه پردازان و پژوهش گران را به خود جلب کرد و از دهه نود میلادی این مفهوم به طور گسترده تری مورد توجه سازمان ها قرار گرفت.