چالش های اشتغال زنان مهاجر عشایر در محیط های خانواده و اجتماعات شهری (مطالعه موردی زنان مهاجر قشقایی ساکن در شهرک های اقماری شیراز)

هدف این مقاله کیفی، بررسی چالش های احتمالی اشتغال زنان مهاجر ایل قشقایی است که پس از تحولاتسیاسی- اجتماعی دهه چهل تا کنون ، خانواده های آنان به روستاها و شهرها مهاجرت کرد ه و اغلب در حاشیهشهرها سکنی گزید هاند. این احتمال وجود دارد که استمرار نظام خانواده پدرسالارانه و حفظ ارزش هایسنتی از یک طرف و مشکل تطابق و سازگاری با محیط جدید شهری از طرف دیگر، در کنار نگرش هایتبعیض آمیز برخی گروه ها و نهادهای شهری، ورود آنان را به بازار کار و عرصه های اجتماعی مشکل کردهباشد. روش تحقیق مبتنی بر تحلیل روایت بوده که اطلاعات لازم، از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته بهدست آمده و سپس براساس سنخیت وتجانس اظهارات، تم بندی شده است. مصاحبه ها در سه شهرک از دهشهرک مهاجرپذیر حومه شهر شیراز صورت گرفته و حجم نمونه شامل 17 نفر از زنان مهاجر 30 تا 55 سالهاست که به شیوه گلوله برفی انتخاب شده اند.برخی یافته های این تحقیق، به شرح زیر است:میانگین سن زنان 41 سال و میانگین مدت مهاجرت یا سکونت آنان در شهر 25 سال است. 88 % از زنانمتأهل و 12 % مجرد بودند. 41 % به کارهای خانگی و سنتی اشتغال داشتند و 59 % حقوق بگیر بخشخصوصی و دولتی بودند. 52 % از شرکت کنندگان دارای مدرک لیسانس و بقیه در مراتب پایین تر قرارداشتند. تجربه زیسته زنان بیانگر این بود که عواملی چون: استمرار نظام پدرسالارانه، توجه به هنجارهایسنتی، عدم اطمینان خانواده از محیط کار زنان، داشتن لهجه ترکی و استفاده از لباس محلی، تبعیض درگزینش نیروی انسانی و نبود زمینه اشتغال مناسب، سبب سرخوردگی و احساس تبعیض بین زنان مهاجرعشایر شده است.