رابطه معماری شهری با جرم و تاثیر گذاری درپیشگیری از آن

جرم و جنایت همواره در جوامع انسانی به طور مستمر و چشمگیر وجود داشته و جامعه شناسان و پژوهشگران حوزه اجتماعی همیشه دنبال حل این معما بوده اند که چرا عدهای از افراد مرتکب جرم و بزه می شوند و هنجارها و قواعد زندگی اجتماعی را نادیده می پندارند؛ در صورتی که اکثر مردم در جوامع مختلف به قوانین و مقررات پایبندند و به آن احترام می گذارند. اگر مجرم مجبور به ارتکاب جرم است، دیگر پذیرش آزادی اراده و مسئولیت اخلاقی و به تبع آن اعمال مجازات بر او نمی تواند قابل توجیه باشد. ضرورت توسل به روشهای علمی جهت بررسی و شناخت عوامل مؤثر بر ارتکاب جرم، سبب شده جامعهشناسان و جرم شناسان به ارائه نظریههای گوناگونی برای تبیین عوامل مؤثر بر جرم و انحراف و ارائه راه حل های پیشگیرانه مبادرت ورزند. امروزه پیشگیری از جرم اهمیت بسزایی نسبت به گذشته پیدا کرده است، زیرا عوامل و انگیزههای ارتکاب جرائم بسیار گسترده شده و پلیس نمی تواند درک محدودی از منشأ و روش های پیشگیری از جرم داشته باشد. به همین دلیل اعتقاد بر این است که فعالیتها و مشارکت مردمی و آثار اجتماعی آن باید نقش محوری و اساسی در پیشگیری از جرایم ایفا کند. اما رویکرد پلیس جامعه محور و انسان مدار، کل جامعه و لایه های آن را مسئول مبارزه با جرم میداند. در این رویکرد پلیس به عنوان بخشی از جامعه می تواند با هدایت شهروندان و الگو دادن به آنها بستری مناسب برای مشارکت عمومی در پیشگیری از وقوع جرم فراهم سازد. در این راستا نقش سیاستگذاران، متخصصان طراحی و مهندسان شهری را نمی توان در کاهش احتمال وقوع جرم از طریق ایجاد محیطهای امن و طراحی محیطی پیشگیری از وقوع جرم نادیده گرفت.

کلیدواژه ها:

جرم ، جامعه ، قوانین و مقررات ، پیشگیری ، طراحی ، محیطی ، معماری