بازخوانی معماری پایدار از منظر اخلاق زیست محیطی

با وجود گذشت چند دهه از مطرح شدن بحث پیرامون توسعه پایدار و معماری پایدار همچنان مشکلاتی بر سر راه ایجاد آن وجود دارد زیرا امروزه ارتباط پیوسته و تنگاتنگ بین طبیعت، انسان و معماری پایدار کمرنگ و حتی در برخی موارد گسسته شده است. توسعه پایدار تأمین نیازهای امروز را بدون به مخاطره انداختن نیاز آیندگان موردتوجه قرار می دهد و مشتمل بر چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی است که در این میان بعدزیست محیطی به دلیل اهمیت حفظ طبیعت و اصلاح نگاه نسبت به آن یکی از مهمترین اهداف آن و بعدی تأثیر گذار است. به همین دلیل این مقاله بر آن است تا رویکرد زیست محیطی را به عنوان رکنی مهم در معماری پایدارمورد توجه قرار دهد. با وجود فعالیت های انسان در خلال دو قرن اخیر و پیامدهای جبران ناپذیر بر محیط زیست و برای حفاظت از طبیعت، نحوه رفتار انسان با طبیعت تغییر یافت. از سویی دیگر اگرچه مفاهیم پایداری و توسعه پایدار به عنوان رهیافت های اخلاقی در نظر گرفته نمی شوند، اما بهتر است بر حسب اخلاق تشریح شوند.خوشبختانه دیدگاه های جهانی نسبت به اخلاق تغییر کرده و اخلاق به عنوان عاملی مؤثر در رفع بحران های زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته تا جایی که بسیاری از طرفداران محیط زیست، معتقدند که سیاست های زیست محیطی نه تنها می باید از جامعیت برخوردار باشند، بلکه در اجرا محتاج حمایت های اخلاقی نیز هستندکه زیربنای حفاظت های محیطی می باشند. آن ها معتقدند که نقش تاریخی اخلاق در حفاظت از محیط، مؤید آن است که از دست دادن ارتباط معنوی با طبیعت، حفاظت از آن را دشوار نموده است

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، محیط زیست ، اخلاق زیست محیطی