باز شناسی هویت دینی و معماری اسلامی در معماری معاصر

هویت در معماری و شهرسازی معاصر ایران، پاسخی به نیازهای معنوی انسان ها، در کنار تمامی نیازهای مادی ایشان است نیاز به شهرهای با هویت ایرانی، اسلامی، امروز به خواستی عمومی و فراگیر تبدیل شده است. هویت در فرهنگ لغت دهخدا عبارتست از تشخص و همین معنی میان حکیمان و متکلمان مشهور است. منظور از هویت پاسخی است که به پرسش در خصوص کیستی یا چیستی موجودات داده می شود و معادل Identity) (در انگیسی میباشد. تحقیق حاضر از دردسته ی پژوهش های شبه تجربی قرارمی گیرد.روش مطالعه این پژوهش از نوع کیفی )توصیفی، تحلیلی( و نمونه موردی می باشد. با استفاده از آمارهای توصیفی استنباطی و روش تحلیل یکپارچه - سوات* موانع و پتانسیل های موجود در ارتقاء هویت پذیری از طریق حس مکان شناسایی شده است. نمونه آماری برای این پژوهش با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای تعریف شد. طی چند دهه اخیر چهره فضای اطراف ساختمان مورد مطالعه مغشوش، شلوغ و فاقد ویژگیهای هویتی شده است؛ فقدان نگاه کل نگر و سیستماتیک، ساخت و سازهای بیرویه و عدم توجه به کیفیت های محیطی منظر شهری و هویت های بصری و کالبدی در شکل دهی منظر شهری، نابسمانی های گوناگونی را در این ساختمان به وجود آورده است .محققین از تحقیق انجام شده نتیجه گرفتند که هویت پذیری، اماکن دینی، دارای پتانسیلهای بالایی دارد که باز شناسی هویت دینی و معماری اسلامی را در معماری امروزی معاصر تاثیر فراوانی دارد که باعث نظم و آرامش معماری و ریتم منظم شهری و امنیت را بدنبال داشته و فقدان بازنشانی هویت دینی و عدم استفاده عناصر معماری اسلامی به تبع آن اغتشاش امروزی ، بی هویتی، غرب زدگی، ناامنی، نابسامانی، ودر نهایت آشوب در معماری در پی داشته است.

کلیدواژه ها:

هویت دینی ، معماری اسلامی ، معماری معاصر فرهنگ ، حس مکان