رویکرد توسعه پایدار در طراحی معماری پایدار

حیات منحصرا در محیط پایدار و اقلیم مناسب توسعه و رشد می یابد . عوامل محیطی را انسان، شناخته و ما بدون رابطه صحیح بامحیط زیست، امکان تکامل کالبدی و کیفی نمی تواند وجود داشته باشد . لذا بقای آینده در بقای انسان وابسته به محیط و عوامل تغییرمحیط و طبیعت است . زندگی انسان تنیده شده است در محیطی که تنها آن را برآورده کننده نیازهایش می داند . گویی این معادله یکطرفه تا پایان جهان نتیجه یکسانی را داراست . غافل از آنکه سر انجام نامتوازن بودن این دو کفه بشر را با دنیایی ویران روبرو خواهد ساخت که خود با دست خویش ساخته است . معماری این هنر سنگین پای نیز تنها زمانی می تواند نقش خود را در این عصر، پر رنگ حفظ کند که گسست خود با محیط را به فراموشی سپرده و دست در دست محیط اطرافش، بار دیگر قدعلم کند . بهترین طراحی معماری،طرحی است که بتواند نیازهای اجتماعی، اقتصادی، تکنولوژیکی، زیبایی شناختی و زیست محیطی را با هم فراهم آورده و نتیجه آن بایدیک سنتزی از همه عوامل دخیل آن باشد و این پایداری را نوید می دهد . از بین بردن تدریجی کره زمین و محیط زیست، اعتراض NGO های مدافع طبیعت و هشدار دانشمندان محیط زیست نسبت به از میان رفتن محیط اطراف ما، از دلایل بازگشت انسان به طبیعت پیرامون نمود و به عبارت دیگر توجه به شاخص های معماری پایدار باشد و بهمین دلیل معماران دنبال راهکارهایی بودند که در طراحی های خود تنها محیط زیست را تخریب نکنند، بلکه موجبات توسعه و ارزش آن را از طریق تعادل با طبیعت فراهم سازند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طراحی پایدار ، توسعه پایدار