آجر پلی برای آشتی معماری دیروز و امروز...

طی دهههای اخیر با ورود تفکر مدرن در معماری ایران و استفاده کورکورانه معماران و کارفرمایان از فرمها و سبکهای معماری غربی و مصالح مدرن به جای مفاهیم و فرمهای اصیل معماری سنتی و اقلیمی و مصالح بومآورد، هنر و فرهنگ معماری اصیل ایرانی بسیار کمرنگ شده است. این امر تبعاتی را در پی داشته است که از جمله میتوان به موارد زیراشاره کرد: از بین رفتن بافت سنتی معماری هر اقلیم، به شکلی نامرتب و پر هرج و مرج از سبکها و مصالح گوناگون مدرن و کاملا نامربوط به اقلیم و بافت شهری که باعث از بین رفتن معماری نمادین هر شهر شده است آشفتگی در –دید بصری مردم و از بین رفتن الگوهای زیباشناسی و اصیل فرهنگ معماری ایران و ... که همهی این عوامل میتواندبازتابی منفی در بعد روانی و فرهنگی اجتماع داشته باشد. ازینرو با توجه به اینکه آجر یکی از اصیلترین مصالح در بخش عمدهای از معماری کشورمان میباشد، برخی معماران معاصر بر آن شدند که با استفاده از آجر در نماسازی به شکلی مدرن بتوانند حس نوستالژیک و تعلق خاطر معماری سنتی ایران را که شامل آجرکاریهای باشکوه میباشد را در میان شهرها بازگردانند. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی استفاده از آجر در معماری و نماسازی بناهای امروزی به عنوان عنصری برای پیوند معماری سنتی و مدرن عصر حاضر میباشد. این مقاله که به روش تحلیلی توصیفی و گردآوری -مطالعات اسنادی میباشد، ابتدا به طرح مساله و بحران هویتی فرهنگی معماری ایران میپردازد سپس با بررسی و تحلیل نمونههای موردی استقبال شده و راه حلهای پیشنهادی و چگونگی بازتاب آن در جامعه معماری نتیجهگیری میشود کهآیا بکارگیری عنصر آجر و روشهای مذکور در معماری میتواند در حل بحران بی هویتی جامعه معماری امروزی موثرباشد؟ اگر چنین است چگونه؟

کلیدواژه ها:

تفکر مدرن ، بحران هویتی ، معماری سنتی ، نماسازی ، آجر