تحلیل سازه ای آلاچیق ترکمن (اوی)

حفظ میراث فرهنگی و تمدن یک قوم در کشوری چون ایران از اهمیت به سزایی برخوردار است. بدین منظور پرداختن به مسکن بومیکه از دانش بومی مناطق روستایی و کهن ترین این مرز بوم بهره می برد از جمله راه کارهایی ست که می توان با آن حفظ این میراث ها و محیطها وفرهنگ ها یاری رساند پرداختن به مقوله (مسکن بومی) در ادبیات معماری همواره مورد توجه بوده و هست ، چرا که (دانش بومی) موردکاربست یافته. در ساخت و ساز مسکن بومی ، مناطق مختلف می توان به عنوان سرمایه ای ملی و در عین حال فرهنگی مورد نظر قرار گیرد.براین اساس تلاش شده است تا حد امکان مقوله مسکن بومی و بررسی و مورد مطالعه قرار بگیرد که در ایران به این مقوله کمتر اهمیت داده میشود .قوم ترکمن قوم کوچ رو و چادر نشین بوده و به مرور زمان و با فشار های دولت های ایران ، روسیه در برخی مناطق ، از زندگی عشایری دستبرداشته و یکجانشین روی آوردند.اصلی ترین منزلگاه ترکمن ها، آلاچیق شان می باشد که در دوره دامداری و کوچ نشینی ماًمن و پناهگاه ایشان شمرده می شود. ساخت آلاچیقها،نوع خاص زندگی ترکمن ها را نشان می دهد ، ودر این مقاله با معرفی اجزای آلاچیق و تحلیل اجزای آن و همچنین برپا و برچیدن آن می پردازیمکه بیشتر اطلاعات آن به صورت میدانی جمع آوری شده است که ارجاع مشخص ندارد.

کلیدواژه ها:

آلاچیق ، اوی ، سازه ، ترکمن ، آق اوی ، قره اوی