روند پیدایش مجتمع های مسکونی در ایران و بهبود اصول معماری پایدار در آنها مطالعه موردی مجتمع مسکونی در شهر یزد

شناسایی روند پیشرفت سکونت در مجتمع های کشور می تواند به بهبود کیفیت زندگی از طریق طراحیهای متناسب با نیازمندیهای کاربران منجر شود. استفاده از مسکن به صورت اجتماعی راهکاری است که در کشور از گذشته موردتوجه قرار دارد. این راهکار با ورود معماری مدرن از غرب با چالش مواجه شده است. کشور ایران به همراه ژاپن دوکشوری هستند که تا حدودی با معماری مدرن و فشارهای آن مقابله کرده و از اصول معماری سنتی و بومی تبعیت کردند. این تبعیت به حدی است که با اندکی توجه امکان بازسازی این رویکرد در زندگی امروز نیز وجود دارد. هرچند فراموشی آن دوران طلایی در آثار بیشتر معماران مشاهده میگردد و در شهرها هویت و اصالت فرهنگی دستخوش تغییرات فراوانی است. در این تحقیق با استفاده از رویکرد تحلیل منطقی و جمع آوری مطالب از طریق مشاهده و مطالعات میدانی، اقدام به ورود به موضوع نمودیم. در ادامه راه کارها ی مناسب برای اصلاح وضعیت کالبدی و متناسب با نیازهای کاربران را مورد توجه قرار دادیم. استفاده از معماری در استقرار اصول پا یداری درکشور میتواند منجر به بهبود کارایی ساختمانها گردد و این بهبود کم فراوانی به اقتصاد خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

معماری ، مجتمع های مسکونی ، همزیستی ، معماری پایدار ، معماری سنتی