تاثیرجهت گیری ساختمان برگرمایش و سرمایش دراقلیم نیمه گرم وخشک دربخش مسکونی نمونه موردی شیراز(ایران) و آلبوکرکی(ایالت نیومکزیکو)

مقوله آسایش حرارتی از جمله مقولاتی است که به جهت نقشی که در مطلوب سازی محیط و بوم دارد حائزاهمیت فراوان است.از آنجا که در دوران اخیر موضوع توجه به اقلیم نادیده گرفته شده است، امروزه مهمترین هدف جوامع مختلف علاوه بر حیاط فیزیکی، تامین یا استقرار بخشیدن به یک توسعه پایدار است. در همین راستا پژوهش حاضر در پی یافتن پاسخی مناسب به چنین سوالاتی می باشد: 1-محیط های اقلیمی همسان چگونه می توانند جهت گیری یکسانی را ایجاد نمایند؟ 2-چه ویژگی های اقلیمی تاثیر بیشتری بر جهت گیری بنا های مسکونی در مناطق اقلیمی مشابه خواهد داشت؟ برای یافتن پاسخ در خور به سوالات یاد شده، با بررسی تشابهات و تفاوت های نمونه موردی در ایران و آمریکا میتوان در مقام گردآوری اطلاعات، روش اسنادی- کتابخانه ای و در مقام داوری روش استدلالی منطقی در یک روند تحلیلی- مقایسه ای اطلاعات را پیگیری نمود. در مقاله حاضر با درنظرگرفتن پهنه بندی اقلیمی کوپن، اقلیم گرم وخشک را به عنوان شاخص نحوه جهت گیری بنا به منظور استفاده بهینه انرژی گرمایشی و سرمایشی در مناطق ذکر شده، مقایسه نموده و در نهایت نتایج پژوهش جهت بهره گیری از انرژی به وسیله ی جهت گیری مناسب ساختمان های مسکونی و پیشنهاداتی به منظور تحقق این موضوع مهم ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

سرمایش ، گرمایش ، جهت گیری ساختمان ، شیراز ، آلبوکرکی