سمیتئاتر به عنوان روش نوین آموزشی

هدف اصلی این مقاله بررسی تاریخ سمیتئاتر در دنیا در دوران معاصر و خلق و پیاده سازی آن در ایران است. سمیتئاتر به مثابه ی رشته ای دانشگاهی در اروپا با عنوان تئاتر در خدمت آموزش به صورت آکادمیک تدریس میشود. اما در ایران رشته ای با عنوان سمیتئاتر یا مشابه آن وجود ندارد و سمیتئاتر در ایران نیز سابقه ی بسیار کوتاه تری دارد. در واقع تاریخچه ی ثبت شده ای برای این منظور وجود ندارد. از سوی دیگر بررسی دقیق روند توسعه ی هر رشته با ارجاع به افراد و سازمان های حرفه ای که در تشکیل و جهت گیری آن نقش کلیدی ایفا کرده اند،امکان پذیر است. در نتیجه، در این پژوهش با استفاده از روش تاریخی و اسناد و مدارک مکتوب و اسناد شفاهی با افراد درگیر این موضوع اطلاعات مورد نظر گردآوری و تحلیل شده است. نتایج نشان می دهند که منابع چندانی در این رابطه در ایران منتشر نشده است. با وجود این، بررسی تجربیات و کارهایی که شرکت آموزشی پدیده تباربه عنوان اولین شرکت برگزار کننده و خالق سمیتئاتر در ایران در زمینه های آموزشی انجام داده است، حاکی از آن است که، شاهد عدم وجود نوعی ارتباط و گفتگو میان علم و هنر در صنعت آموزش می باشد. موضوعی که به نظر بایستی پر رنگ تر جلوه کند، نقش هنر و همین طور حضور هنر در آموزش علوم و مهارتها است. بنابراین، فهم مبانی سمیتئاتر باید در کانون اصلی توجه متخصصان در این زمینه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سمیتئاتر ، پدیده تبار ، پداگوژی ، روش نوین آموزش