مطالعه اجمالی نظام آموزشی با تأکید بر اهداف، محاسن و معایب نظام شش، سه ، سه

آموزش و پرورش فعالیتی مداوم و همه جانبه در جهت رشد و تکامل فردی و اجتماعی انسان است. سیاست ها و برنامه های آموزش و پرورش به عنوان شاخص و وحدت بخش فعالیت های دست اندرکاران آموزش و پرورش می باشد و موجب تداوم نظام آموزش و پرورش در عرصه رقابت های گوناگون ملی، محلی و بین المللی است. نفوذ محیط آموزشی و دست اندرکاران آن بر دوران کودکی و نوجوانی، که مهمترین دوره ی رشد هوشی و هیجانی قلمداد شده است، امری غیرقابل انکار است. اما آیا تغییراتی که در نظام آموزشی ما رخ می دهد، مطلوب، متناسب و اثرگذار است؟ در نتیجه تکاپوی اجتماعی و اقتصادی ایران طی دهه های گذشته، نظام آموزشی ما رخ می دهد، مطلوب، متناسب و اثرگذار است؟ در نتیجه تکاپوهای اجتماعی و اقتصادی ایران طی دهه های گذشته، نظام آموزشی همواره با اقتباس های شتاب زده از کشورهای دیگر خصوصاً اروپایی ها با دگرگونی هایی روبه رو بوده است، که عموماً بعد از هر تغییر و تحولی، رفته رفته صاحبنظران و مسئولان نسبت به تناسب این تغییر و تحولات با جامعه ایرانی ابراز تردید نموده اند. به رغم این تغییرات، به نظر می رسد که ارتباط بین محتوا و اهداف مقاطع تحصیلی آن چنان که باید رعایت نشده است و تنها بعدی که در تمام سطوح به طور محسوس تری نسبت به سایر ابعاد مورد توجه قرار گرفته است، صرفاً اهداف شناختی بوده اند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، آموزش عمومی ، تغییرات ، ایران