شاعر قیام سرخ (واکاویبن مایه های پایداری درسروده های ابوالقاسم لاهوتی)

ابوالقاسم لاهوتی دراواخر قرن نوزده میلادی، درشمرای ی پابه عرصمهی وجود نهاد که زادگاهش ایران، زیر یوغ ستم اس بداد وتهاجم استعمار، از ظلم وآشفتگی مینالید. لاهوتی شاعر م عهدی است که بسیاری از سرودههای خودرا به بیان دردهای ملت، مبارزه با حاکمان زورگو وجهاد بامتجاوزان به خاک میهنش اختصاص داده است، اما باوجود اینکه ازشاعران برجسته وپیشگام این دوران بهشمار میورد، آنچنان که شایس ه است نزد ایرانیان شناخته شده نیست. علت این امر را باید در دوری شاعر ازوطن وشرایط سیاسی حاک برزندگی او جست. این مقاله برآن است تا باکنکاش مضامین پایداری درسرودههای لاهوتی، یکی ازشاعران م تهد این مرز وبوم را ازلابهلای اشعارش معرفی کند. یافته های پژوهش نشان ازآن دارد که عشق لاهوتی به میهن، سبب پرداختناو به مضامینی چون: نکوهش غفلت، تشویق به مبارزه، انتقاد ازحکومت و هجوم براستعمارگران شده است. ویژگی بارز سرودههای لاهوتی دراین مجال؛ تهور وبی باکی، تحریض به قیام وانقلاب وجانفشانی درراه تحقق آرمانهای خود است.

کلیدواژه ها:

لاهوتی ، پایداری ، مبارزه ، استبداد ، استعمار