سیری در نگرش عرفانی صائب

صائب از چهره های برجسته ادب روزگار صفوی و جزو مفاخر پارسی محسوب می شود که به اعتبار شرایط اجتماعی روزگار خود با قرائت و فهم قرآن آشنایی کامل داشته است و در جای جای دیوانش اشاراتی به اصطلاحات دینی و خصوصا قرآن مشاهده می شود.افزون بر این جنبه های روحانی،درس های اخلاقی،عبرت گرفتن از حوادث وپیروی از عوالم اخلاقی در اشعار او گسترده است.در این نوشتار سیری خواهیم داشت بر شیوه های به کار گیری مضامین عرفانی در شعر وی.

کلیدواژه ها:

صائب ، قرآن ، عرفان ، تصوف