نحوهی توصیف و شخصیتپردازی در رمان سنگ صبور چوبک

یکی از بزرگترین و همچنین صاحبسبکان معروف داستاننویسی در ایران، صادق چوبک است. توصیفات زنده و پویا و همچنین توجه به طبیعت ذاتی کلام را میتوان از ویژگیهای بارز چوبک در حیطه داستاننویسی برشمرد. وی همواره سعی دارد که شخصیتهای داستانش را از بین مردمان عادی جامعه انتخاب کند تا خواننده با اشخاص داستان احساس بیگانگی نکند. سنگ صبور قویترین اثر چوبک و یکی از رمانهای اصلی و شاخص در دورهی معاصر است که نویسنده درآن میکوشد برشی از زندگی قشر محروم جامعه را به خوانندگان بنمایاند. رمان سنگ صبور داستان زندگی یک خانه مستاجرنشین در سال 1313 شمسی در شیراز را به تصویر میکشد. شخصیت اصلی داستان معلمی به نام احمدآقاست. در این داستان بلند، بدبختی و تنهایی افراد محور اصلی داستان را تشکیل میدهد. چوبک در توصیف شخصیتهای داستان، به خوبی از تکنیکهای داستانی لازم بهره میجوید تا خواننده بتواند در روند داستان با شخصیتهای رمان آشناشود. در این مقاله قصد داریم توصیفهای صادق چوبک را از شخصیتهای رمان سنگ صبور مورد بررسی قرار دهیم و نحوه ی پرداخت شخصیت و توانایی وی را در این کار به تصویر بکشیم.

کلیدواژه ها:

صادق چوبک ، توصیف شخصیت ، سنگ صبور