نقد کهن الگوگرایانه ی « قربانی»در مثنوی مولانا

در این نوشته تلاش گردیده است تا با بهره گیری از نقد کهن الگوگرایانه ی معاصر که مبتنی بر نظریه های نقد روان شناختی کارل گوستاو یونگ، روان شناس معروف سوئیسی است؛ به بررسی کهن الگوی «قربانی » و تعیین جایگاه آن در اندیشه ی ژرف بین مولانا پرداخته شود؛ در این بررسی مشخص گردید، مولانا به دلیل آن که در احوال عارفانه خویش غرق بوده است وبرای رسیدن به این حال نیز چاره ای جز قربانی کردن منیت و خودخواخی نداشته است، بهتر از هرکس دیگری می تواند به این گونه های مشترک ارثی که در ضمیر ناخودآگاه همه انسان ها پنهان است پی ببرد و آن را در آثار خویش تبیین نماید .

کلیدواژه ها:

کهن الگو ، ضمیر ناخود آگاه ، قربانی ، جوامع نخستین ، مثنوی