برنامه ریزی طراحی ساختمان های اکوتک

معماری اکوتک رویکردی معاصر در معماری است که در پایان قرن بیستم در راستای دیدگاه توسعه پایدار و با هدفکاهش تأثیرات منفی زیست محیطی ساختمان ها پدید آمد. این شیوه طراحی پاسخی بود به ناهنجاری های ایجاد شدهتوسط معماری مدرن که با تقلیل معماری به کارکردگرایی و رویکرد بین المللی خود در معماری منجر به بروز تغییراتیدر معماری جهان و جدا ساختن تفکر معمارانه از اعتنا به بوم و محل ایجاد خود بود.در کنار دیگر رویکردهای معماری نیمه دوم قرن بیستم، اکوتک با پذیرش نقش فناوری در طراحی معماری سعی کرد تامفهوم ساختمان های هایتک یعنی استفاده از تکنولوژی به عنوان مولفه ای مهم در طراحی معماری را به خدمت گرفتهو مفهوم آن را به معادله ای وسیع تر و در پیوند با محیط زیست پیرامون و با دیدگاهی کل نگرانه در مورد طراحیمعماری منطبق بر اقلیم و اکو سیستم پیرامونی بسط دهد.تحقیق حاضر با استفاده از مطالعه کتابخانه ای به بررسی معماری اکوتک با هدف پی بردن به نیازمندی ها و الزامات آن وهمچنین تعیین میزان سازگاری با معماری امروز و تطابق این نوع معماری با اصول معماری پایدار می پردازد و قصد داردنشان دهد که در طراحی اینگونه معماری، مطالعه سیستماتیک و داشتن دیدگاه کلنگر اهمیت ویژهای دارد. استخراجاحکام و الزامات این نوع طراحی و درک رفتار دقیق ساختمان و بنا، منجر به نوعی از معماری خواهد شد که رضایتذینفعان پروژه ها را در مدت طولانی تری تأمین و قادر است از این طریق به پایداری بیشتر و کیفیت مناسب طراحیمعماری دست یابد.

کلیدواژه ها:

معماری اکوتک ، معماری معاصر ، پایداری ، شرایط محیطی ، دیدگاه جامع نگر