امکان سنجی طراحی و ایجاد مسکن پایدار با تاکید بر اصول معماری سبز (نمونه موردی: شهر مشهد)

مشخصه متمایز طراحی شهری در هزاره سوم میلادی، طراحی بر مبنای همگامی با طبیعت و رعایت اصول توسعه پایدار است.با توجه به مفهوم توسعه پایدار در معماری که در واقع بازنگری اصلاح طلبانه ای به مدرنیسم، سنت و راهکارهای آشتی جویانهمابین این دو است، می توان گفت که طراحی پایدار نوعی دخل و تصرف در محیط است که تلاش می کند راه حل هایی را بااهداف محیطی، اجتماعی، اقتصادی و در یک نگاه کل نگر و در هم آمیخته ابداع نماید و بتواند با تعادل دست یافته، کیفیتبرتری برای زندگی نسل کنونی و میراث مناسبی را جهت آیندگان فراهم سازد. بنابراین هدف این مقاله ارتقاء سطح کیفیتساخت و ساز، کاهش مصرف منابع و اتلاف انرژی در ساختمان های مسکونی شهر مشهد است که با استفاده از اصول معماریسبز سعی دارد اصول بنیادی و معیارهای طراحی ساختمانهای مسکونی سبز را از طریق مقایسه آن با یک ساختمان مسکونی سه طبقه در شهر مشهد مشخص کند. ساختمان مورد مطالعه بر اساس الگوی رایج شهرسازی در ایران یعنی الگوی 40-60 ساخته شده است و دلیل اصلی انتخاب آن نیز انطباق اکثر بناهای مسکونی با ویژگی های کلی این بنا می باشد. لذا با استفادهاز روش توصیفی- تحلیلی، 14 هدف خرد در قالب چهار گروه اهداف ساخت اکولوژیک ، مدیریت اکولوژیک ، آسایش و بهداشت در دو گروه عمده محیط پیرامونی و درونی ارزیابی و امتیاز کسب شده نهایی نشان دهنده وضعیت اکولوژیک بنامی باشد. برداشت های میدانی، تکمیل پرسشنامه و مصاحبه های صورت گرفته با ساکنان نشان می دهد که بنای ساخته شدهتنها در گروه اهداف محیط درونی امتیاز مناسب را کسب کرده و در گروه اداف ساخت و مدیریت اکولوژیک در وضعیت نامناسبقرار دارد و فرضیه تحقیق مبنی بر عدم رعایت اصول اکولوژیک و معماری سبز در ساخت کاربری مسکونی شهر مشهد تایید می گردد.

کلیدواژه ها:

طراحی پایدار ، مسکن پایدار ، مشهد ، معماری سبز