سیر تحولات و تغییرات در آمایش سرزمین در اقلیم گرم و خشک

یکی از مسائل مهم و کلیدی که در کنار برنامه ریزی های کلان و بخشی باید به طور مستقل به آن پرداخته شود، برنامه ریزی آمایشسرزمین و برنامه ریزی منطقه ای است. برنامه ریزی آمایش سرزمین، روند جامعی از برنامه ریزی منطقه ای را ارایه می کند. به کارگیریبرنامه ریزی منطقه ای در سطح یک کشور بهترین مکمل برای برنامه ریزی کلان و بخشی است. برنامه ریزی آمایش سرزمین چون با دیدیوسیع و همه جانبه به فضای ملی نگاه می کند، کلیه مناطق کشور را با حوصله و دقت از جهات مختلف مورد مطالعه و شناسایی قرار میدهد ،مهمترین خصوصیات آمایش سرزمین، جامع نگری، دوراندیشی، کل گرایی، کیفیت گرایی و سازماندهی فضای کشور است. هدف آمایشسرزمین، توزیع بهینه جمعیت و فعالیت در سرزمین است.هدف اصلی این مقاله معرفی معماری منطبق با اقلیم گرم و خشک ایران و نیز استفاده از معماری بومی در راه رسیدن به معماری پایدار میباشد. بنابراین جهت استفاده از انرژی های طبیعی، هماهنگ نمودن محیط زیست با شرایط اقلیمی حاکم بر آن اولین قدم محسوب می شودو یا به عبارتی شرط لازم برای بهره گیری از شرایط طبیعی منطبق با ساختمان است.لذا ایران به علت موقعیت جغرافیایی و اقلیمی می تواند با در نظر گرفتن عوامل دیگر مانند اقتصاد، عدم وابستگی و با بهره گیری از انرژیهای طبیعی مانند خورشید و باد و .... به صرفه جویی در مصرف انرژی در محیط زیست خود برسد. معماری بومی اغلب به عنوان یک سنتبومی و محلی منتقل می شود.در مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بهره گیری از روش های معماری بومی در صرفه جویی انرژی در راستای اهدافتوسعه پایدار پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

سیر تحولات و تغییرات در آمایش ، توسعه پایدار ، امایش سرزمین ، طراحی معماری ، صرفه جویی انرژی