تعریف طرح های توسعه شهری با رویکرد بررسی روش شناسی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,923

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IACUT02_144

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1395

چکیده مقاله:

امروز با پیچیده شدن مسائل شهری، افزایش فزاینده جمعیت، تنوع و کثرت نیازها و احتیاجات نمی توان شهرها را بهحال خود رها نمود تا به صورت لجام گسیخته رشد نمایند و به حیاتشان ادامه دهند. از این رو طرحهای توسعه شهریبنیادی ترین ابزار شکل دهی شهرها بر اساس نظم و برنامه از پیش اندیشیده شده محسوب می شوند . تهیه و اجرایطرح های شهری به طور اعم و طرح های جامع به طور اخص مقتضای شرایط پیچیده تر، توسعه یافته تر و گسترده ترزندگی در شهرهای معاصر و همچنین تنوع نیازها و احتیاجات ناشی از آن است .طی دهه 40 و 50 میلادی ، روشهای برنامه ریزی سنتی در عمل توانایی حل مشکلات جامعه شهری را از طریق تهیه،اجرا و ارزیابی توسعه از دست داد و از سوی دیگر اعتماد عمومی نیز نسبت به کارایی این طرح ها سلب شد . مردمخواستار پارادایم جدیدی در راستای کارآمدی ، مشارکتی بودن ، انعطاف پذیری و مردمی بودن طرح ها شدند. برای نیلبه این منظور ، برنامه ریزی مشارکتی شکل گرفت. اساس این روش مبنی بر تبدیل خواسته به هدف و هدف به عمل است.هدف این مقاله پس از تعریف (چار چوب نظری و محتوایی) طرح های توسعه شهری در ایران ، بررسی و تبیین روندها،روشها و ابزارهای مشارکت شهروندان در تهیه طرحهای توسعه شهری است سئوالات این پژوهش ، عبارتست از اینکهروشهای مشارکت شهروندان در این امر کدام است ؟ و آیا روشهای خاصی برای حصول به هر روش مشارکتی وجود دارد؟... روش تحقیق در این مقاله کیفی و اسنادی مطالعاتی است و نشان می دهد این طرح ها در ایران بر اساس روش شناسیاثبات گرایی تهیه می شوند. الگوی سنتی تهیه طرح در این روش ، الگوی جامع، تفضیلی است.. در این الگو ، وضعیتکالبدی زمین در شهرها در قالب نقشه هایی به صورت کامل و قطعی تصویر و پیشنهاد می شود . طرح های تهیه شده بااین روش عمدتا تحقق نیافته و لذا در این خصوص باید مطالعات لازم انجام تا ضمن شناخت آسیب های این روششناسی، تغییرات لازم برای رفع آسیب ها و افزایش تحقیق پذیری طرح های توسعه شهری ایجاد شود. بهترین روشمشارکتی آن است که طرح ها با اهداف، ارزش ها و قابلیت های جوامع هماهنگ باشند . یافته ها بیانگر آنست که برنامه ریزیدر سطح واحدهای همسایگی مناسب تر از سایر روش هاست زیرا بر دو هدف عمده تاکید دارد :1 . نزدیکتر کردن سازمانهای محلی به مردم .2.تنظیم عملکردهای شهری با نیازهای حوزه های خاص.

کلیدواژه ها:

طرح های توسعه شهری ، برنامه ریزی مشارکتی ، روش شناسی طرح توسعه شهری

نویسندگان

مهرداد سالکی

دانشجوی ارشد معماری