بررسی شاخص های موثر بر طراحی بام سبز در راستای حفظ انرژی با رویکرد معماری پایدار

استفاده از فناوری بام سبز به علت ارزش افزوده بالای زمین و پایین بودن مساحت فضای سبز شهری در جهت بهبود وپایداری کیفیت محیط های شهری گزینه مناسبی است.بام سبز، یک سیستم سبک وزن مهندسی ساز است که رشد گیاهرا در بام مسیر ساخته و در عین حال از بام محافظت می کند.این گیاهان از پخش شدن گرد و خاک در هوا جلوگیریمی کنند و از ساختمان در برابر اشعه های فرا بنفش،باران و فشار باد محافظت می نمایند.در بحث پایداری بیشتر تاکیدبر عوامل زیست محیطی و اقتصادی است.در سالهای اخیر عوامل اجتماعی به عنوان پیش نیازی برای پایداری تمرکززیادی را به خود معطوف کرده است.قطعا اصول معماری پایدار که همان حفظ انرژی های طبیعی، کاهش استفاده ازسوخت های فصیلی و همزیستی با محیط و اقلیم است باید مد نظر طراحان و فعالان عرصه معماری قرار گیرد. حفظ وحراست از منابع طبیعی جهان، کاهش آلودگی هوا و سایر آلودگی های محیطی،حفاظت از لایه ازون، بهداشت جسمی وروانی،آینده بشریت و...از موضوعاتی است که مطرح بوده و ظرورت آن روز به روز آشکارتر می شود. ساختمان های پایدارمی تواند در کنترل مصرف تنرژی و حفظ منابع طبیعی راهگشا باشد. در مقاله حاضر هدف اول توصیف و تحلیل شاخصهای موثر بر طراحی بام سبز در راستای حفظ انرژی و هدف دوم شناسایی مفهوم معماری پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

بام سبز ، طراحی ، اجرا ، معماری ، پایداری ، معماری پایدار ، اصول طراحی پایدار ، انرژی