چگونگی خوانش خطای دید و بهره از ایهام در هنر و معماری

مغز؛ این جسم خاکستری پیچیده و مرموز که همواره وظیفه پردازش اطلاعات در بدن انسان را داشته، گاه در تعامل با سایر نقاط بدن دچار ابهاماتی می شود. این ابهامات هنگامی که در تعامل با چشم به وجود آید، خطای باصره را شکل می دهد. اما سر منشأ این خطا رانباید ناشی از دید معیوب یا درک ذهنی نادرست انسان دانست و شاید ریشه آن را بتوان در حافظه ی فرار، عدم تمرکز انسان و یا فریبپدیده های پیرامونی تصویر یافت. در دوره های تاریخی مختلف همواره هنرمندانی زیسته اند که از این خطا، به مانند ایهام در شعر، نهایت استفاده را در نشاندن مفهوم بر ذهن مخاطب نموده اند. این مقاله با مبنای توصیفی تحلیلی، در ابتدا ساختار چشم و کارایی آن، ذهن و - نحوه دریافت اطلاعات از چشم و در نهایت نحوه ی بازخوانی این اطلاعات توسط مغز را مورد بررسی قرار می دهد. در گام بعد نقص هایچشم به مانند نقطه کور که در دید همه ی انسان ها وجود دارد و کوررنگی که در عده ی بسیاری دیده می شود تشریح می گردد. سپس خطاهایی که چشم در شرایط متفاوت ممکن است با آن مواجه گردد را مورد بازبینی قرار داده و در نهایت مواردی که هنرمندان در طول تاریخ از این خطاها بهره جسته اند در یک دسته بندی گنجانده می شود. هدف از ارائه این مقاله، ایجاد پیوندی خوانا میان چشم، ذهن و مانایی هرچه بیشتر هنر معماری در ذهن توسط بهره گیری از ایهام در ایده پردازی های خلاقانه می باشد

کلیدواژه ها:

خطای باصره ، ایهام ، ساختار چشم ، هنر و معماری