ارتقا تصویرپذیری در کالبد بافت تاریخی، نمونه موردی گذر ناجی یزد

بافت تاریخی شهر نمایشگر فرهنگ، تاریخچه، ارزشها و سنتهای یک جامعه است و شکل گیری آن در تداومی تاریخی اتفاق افتاده است. گذرهای محلی در بافتهای تاریخی میراث فرهنگی شهر ها هستند و سرمایه کالبدی که در این فضاهای محلی شکل گرفته است باعث بوجود آمدن تصویرشهری یکتا و منحصر به فرد میشود با این وجود شناخت کمی از اهمیت ونقش آنها در شکل گیری تصویر شهر وجود دارد. در حال حاضر به دلیلرشد شهرها و جابه جایی جمعیت از بافتهای تاریخی مرکز شهر به حاشیه یا بخشهای در حال توسعه،این فضاهای شهری با بیتوجهی روبه رو شده اندکه درنتیجه ،به مرور منجر به فرسودگی روز افزون،تحلیل رفتن عناصر موثر بر تصویرپذیری و در نتیجه تضعیف تصویرپذیری آنهامیشود. گذر ناجی یکی از این فضاهای شهری تاریخی است که در مرکز شهر یزد قرارگرفته و دو خیابان تاریخی قیام و ایرانشهر را به یکدیگر متصل میکندبیتوجهی به کالبد گذر به مرور منجر به فرسودگی کالبدی و رو به زوال رفتن تصویرپذیری گذرمیشود.هدف این مقاله شناسایی مولفه های موثر برتصویرپذیری گذر ناجی و ارایه ی پیشنهاداتی برای ارتقای آن است . این بررسیها کالبد گذر ناجی را نشانه رفته وحاصل مشاهدات و برداشت کالبدی از این گذر و تحلیل آن است . برای انجام این پژوهش کاربردی، از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. در تدوین مبانی نظری - پژوهش، به مفهوم تصویرپذیری و مولفه های موثر بر آن پرداخته شده است. سپس با شناخت و تحلیل ویژگیهای گذرناجی بر اساس این مولفه هاو نیز شناخت الگوهای کالبدی موجود و با تکیه بر سایر اصول مطرح در طراحی بافتهای تاریخی به ارایه اصول و روشهایی برای ارتقا تصویر پذیری خیابان پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

تصویرپذیری ، بافت تاریخی ، گذرمحلی ، گذر ناجی