بررسی الگوی رهایش از میکروکپسولهای پلی یورتانی بر پایه متیلن بیس فنیل ایزوسیانات و هگزا متیلن دی ایزوسیانات با روغن کرچک برای کنترل آزادسازی عوامل فعال بیولوژیکی

یکی از روشهایی که برای کنترل رهایش دارو (DDS) در پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از ریزکره های پلیمری می باشد. در این پژوهش رفتار رهایش رنگ از ساختار پلی یورتان مورد بررسی قرار گرفته است. مواد مصرفی در این پژوهش روغن کرچک به عنوان دی الکترونیکی، 4 و 4 متیلن بیس فنیل ایزوسیانات (MDI) و هگزا متیلن دی ایزوسیانات (HMDI) می باشد. از ماده رنگی بروموکرسول پورپول برای بررسی رهایش استفاده گردید. روش های بررسی شامل تهیه تصویر SEM ، طیف نگاری FTR ، اسپکتروسکوپی UV مشاهدات میکروسکوپ نوری و اندازه گیری توزیع ذرات می باشد. پس از گذشت 40 ساعت از انجام آزمایشات رهایش رنگ از ریزکره های PU بر پایه MDI ادامه یافت در حالی که در ریزکره های PU بر پایه HMDI میزان رهایش رنگ در طول 40 ساعت کمتر بوده و پس از مدتی به یک میزان ثابت می رسد. بر طبق نتایج به دست آمده می توان از ریزکره های پلی پورتان ساخته شده از روغن کرچک در سیستم های رهایش استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ریزه کره (میکروکپسول) ، پلی یورتان ، روغن کرچک ، MDI ، HMDI ، رهایش ، DDS .