مطالعه کیفی دیالکتیک انقیاد/قدرتمندی در زندگی کاری زنان ایران

وضعیت زنان در جامعه امروز ایران وضعیتی پرتناقض و دوگانه است. در سالهای اخیر با توجه به ارتقاء سطح تحصیلات ، گسترش ارتباطات جمعی و افزایش چشمگیر آگاهی های سیاسی و اجتماعی زنان برای مشارکت در عرصه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آماده شده اند. آمارهایی که از سوی مرکز آمار ایران در خصوص وضعیت اشتغال و بیکاری در سال 93 منتشر شده حاکی از ادامه روند نامطلوب بازار کار کشور برای زنان است. اما آمار رسمی منتشر شده نشان می دهد که نرخ مشارکت اقتصادی زنان یک پنجم مردان است. این مقاله در تلاش است تا با بررسی تجربیات زیسته زنان در رابطه با محیط های کار به ترسیم وضعیت حقیقی اشتغال این قشر بپردازد. دراین پژوهش از رویه های کیفی استفاده شد. برای شناخت بهتر پارامترهای ذهنی کنشگران و عوامل متاثر بر آنها در جمع آوری داده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته که براصول رویکردی پدیدار شناسانه مبتنی بود، استفاده شد. جامعه آماری از تمام زنان شاغل ساکن تهران تشکیل شده و روش نمونه گیری، روش نظری و یا مفهومی است. حجم نمونه بر اساس، اشباع نظری تعیین گردید و حدود بیست و سه نفر را شامل شد. محور های اصلی پرسشها در مصاحبه شامل فرآیند استخدام، آموزشهای حین خدمت، ارتقای درون سازمانی و ترک خدمت بودند. این پژوهش موانع اشتغال زنان و مشکلاتی که در محل کار با آنها مواجه هستند را در غالب پنج عامل کلی مشخص کرد.

کلیدواژه ها:

زندگی کاری ، استخدام ، حین خدمت و ترک خدمت ، اشتغال زنان ، پدیدار شناسی