ارتقای سرمایه اجتماعی در بافت تاریخی شهری(نمونه موردی بافت تاریخی شهر کرمان)

امروزه سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای توسعه ، مفهومی کلیدی در نگرش جدید به برنامه ریزی و مدیریت شهری، محسوب می شود. در این نگرش، نگاه به برنامه ریزی از پایین به بالا و با تاکید بر منابع انسانی و سرمایه های اجتماعی و مشارکت جمعی ساکنین جمعی یک جامعه است. تهی شدن یک جامعه از سرمایه اجتماعی منجر به ناکارامدی بسیاری از سیاست ها و طرح های پیشنهادی خواهد شد. لزوم توجه به سرمایه اجتماعی در بافت تاریخی از دو جنبه حائز اهمیت می باشد. 1-افزایش تحقق پذیری طرح های توسعه مربوط به این بافت ارزشمند 2-ارتقای جایگاه اجتماعی این بافت در متن جامعه . در این پژوهش پس از بررسی مفهوم سرمایه اجتماعی و رویکردهای نظری مهم در ارتباط با آن، رویکرد هم افزایی به عنوان چارچوبی برای استخراج توصیه های راهبردی، برمبنای مولفه های تاثیر گذار در ارتقای سرمایه اجتماعی ، مورد استفاده قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی و تکنیک جمع آوری اطلاعات از نوع مطالعات کتابخانه ای و روش پیمایش از طریق مصاحبه و پرسشنامه و سپس تحلیل داده ها حاصل از پیمایش، با روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP) ، است.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، سرمایه اجتماعی ، توسعه همه جانبه ، هم افزایی