بررسی اهمیت عروسک سنتی معاصر ایران با رویکرد به نظریه ی شیء گذاری وینی کات

عروسک های دستساز سنتی بخشی از قدیمی ترین میراث بشرند. آنها در حکم اشیاء گذاری در مراحل گوناگون زندگیانسان و با پذیرفتن نقش های گوناگونی از قبیل تندیسک، طلسم و یا بازیچه او را همراهی کرده اند. از آنجا که بیشترنمونه های عروسک سنتی و بومی ایران در حال منسوخ شدن می باشند، این پژوهش برای نشان دادن اهمیت این میراثهنری، به بررسی کارکردهای زیبایی شناختی عروسک سنتی به مثابه شیء گذاری با بهره گیری از آراء دونالد وینی کاتمیپردازد. به این منظور چهار نمونه ی معاصر از عروسک های سنتی که کمتر مورد بحث قرار گرفته اند، از موزهعروسک های ملل تهران و مجموعه ی شخصی خانم کفاش زاده انتخاب شده و به لحاظ نشانه شناختی به روش تحلیلی وتوصیفی بررسی شدند. همچنین فرآیند حذف، اغراق و چکیده نگاری در آنها مورد آزمون قرار گرفت. از تحلیل یافته ها بهروش استقرائی می توان اینگونه نتیجه گرفت که ویژگی گذار در عروسک کیفیت بصری و زیبایی شناختی آن را تحت تأثیرقرار می دهد و نیز به تداوم حضور آن در جامعه امروزین کمک می نماید. همچنین بازتاب فرهنگ ها و سنن گوناگون درعروسک، از آن رسانه ای قدرتمند می سازد که می تواند به احیاء و حفظ ویژگی های منحصر هر قوم و خطه کمک نموده واین سنت ها را از خطر یکسان و یک جنس شدن در گذار از زندگی روستایی به زندگی شهری نجات دهد.

کلیدواژه ها:

عروسک ، شیءگذاری ، وینی کات ، سنت ، ایران