بررسی تأثیر عامل سرمایه اجتماعی بر آمادگی سازمانی برای مدیریت دانش

سرمایه اجتماعی یکی از مفاهیم دیرپا و مهمی است که در سال های اخیر در ارتباط با پدیده های نوین سازمانی مورد توجه مطالعات قرار می گیرد. مدتی است که سازمان های ایرانی به دنبال پیاده سازی سیستم های مدیریت دانش هستند. این تلاش بدون توجه به آمادگی سازمان ها، تبدیل به ناکامی های بزرگی برای آنها خواهد بود. بررسی مسائل انسانی و اجتماعی حول آمادگی سازمانی برای مدیریت دانش یکی از نقاط کلیدی بحث های مرتبط است. بدین معنا پیوند میان سرمایه اجتماعی و آمادگی برای مدیریت دانش به روشنی آشکار می گردد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر روی آمادگی سازمانی برای مدیریت دانش بود. تحقیق حاضر از حیث هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی پیمایشی بود. ابزار تحقیق پرسشنامه های استاندارد مرتبط با سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) و آمادگی برای مدیریت دانش هولت (2007) و جامعه آماری آن، 450 کارکنان ستادی شرکت ملی حفاری ایران بودند که حجم نمونه با استفاده از فرمول آماری کوکران تعیین شد. با توزیع پرسشنامه ها نهایتاً 205 پرسشنامه برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. در قسمت تجزیه و تحلیل، ازمون های رگرسیون، آزمون مقایسه میانگین و آزمون دانکن توسط نرم افزار اس.پی. اس. اس صورت گرفت. مطابق با نتایج تحقیق، فرضیه اصلی تأثیر سرمایه اجتماعی بر آمادگی سازمانی برای مدیریت دانش تأیید شد. همچنین تأثیر آن بر آمادگی های زیرساختی، فرهنگی، ساختاری، بافتی و فرآیندی مورد تأیید واقع شد. با این وجود فرضیه های فرعی چهارم و پنجم درباره آمادگی فردی و محتوایی رد شد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، آمادگی برای مدیریت دانش ، مزیت رقابتی ، شرکت ملی حفاری ایران