مقایسه ضمان مقرر در قوانین ایران با ضمانت نامه های بانکی
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: دومین همایش ملی عدالت ، اخلاق ، فقه و حقوق
- کد COI اختصاصی: MAYBODLAW02_462
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 901
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی ، واحد ابرکوه، دانشگاه آزاد اسلامی ،ابرکوه ، ایران
عضو هیات علمی گروه حقوق خصوصی واحد تفت، دانشگاه آزاد اسلامی ، تفت ، ایران
چکیده
با افزایش حجم معاملات تجاری داخلی و بین المللی ، بحث تضمین معاملات برای اطمینان خاطر طرفین معامله از انجام صحیح و به موقع آن مطرح گردید و در این میان بانک ها با صدور ضمانت نامه بانکی نقش تضمین معاملات را بر عهده گرفتند. بانک ها با درخواست مشتری به صدور ضمانت نامه درخواستی مبادرت می کنند و بدین وسیله انجام معامله را از جانب مشتری در مقابل مضمون له تضمین می نمایند. با توجه به اینکه شمار زیادی از این تضمین ها در مقابل معاملات تجاری تجار بین المللی صورت می گیرد ، ضمان نقل ذمه به ذمه مطرح در قانون مدنی و ضمان ضم ذمه به ذمه مطرح در قانون تجارت ایران، پاسخگوی الزامات بوجود آمده در ضمانت نامه های بانکی نیست. ضمانت نامه بانکی هرچند با عقد ضمان تفاوت های بسیاری دارد اما از میان عقود مطرح در قانون مدنی ایران، نزدیکی بیشتری بین آنها می توان دید. از جمله این تفاوت ها این است که عقد ضمان بین ضامن و مضمون له منعقد می شود و رضایت مضمون عنه شرط نیست اما در ضمانت نامه بانکی رضایت و آگاهی مضمون عنه شرط اساسی و ابتدایی صدور ضمانت نامه می باشد، همچنین در ضمانت نامه بانکی برخلاف عقد ضمان ، ضامن نمی تواند به ایرادات قرارداد پایه بین مضمون عنه و مضمون له استناد کند. با وجودی که ضمانت نامه های بانکی از نظر هدف، که همان تضمین تعهدات قراردادی طرفین معامله است با ابزار تضمینی دیگر مطرح در قانون مدنی ایران شباهت های بسیاری دارد اما از ساختار سنتی خود فاصله گرفته است و دیگر نمی توان آن را با قواعد و ساختار ضمان مطرح در قانون مدنی و یا قانون تجارت منطبق دانست و از این رو ماهیت ضمانت نامه بانکی به نظر اکثر حقوقدانان از نوع قراردادهای خصوصی موضوع ماده 10 قانون مدنی می باشد.کلیدواژه ها
ضمان - ضمانت نامه بانکی – نقل ذمه – ضم ذمهمقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.