حاکمیت خوب در پرتو تحقق عدالت

موضوع این مقاله حاکمیت خوب در پرتو تحقق عدالت می باشد. حکمرانی را می توان نفوذ هدایت شده در فرآیند های اجتماعی تعریف کرد که مکانیسم های مختلفی در آن درگیر هستند، برخی از این مکانیسم ها بسیار پیچیده اند و فقط از بازیگران بخش دولتی سرچشمه نمی گیرند. پس جای تعجب نیست که واژه حکمرانی تبدیل به یک شعار در سالیان اخیر شده و در محیط های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است در واقع، حکمرانی بطور کلی شامل شش گروه از ذی نفعان می شود که عبارتند از : شهروندان، سازمان های داوطلب، کسب و کار، رسانه، سطوح بالاتر دولت و پارلمان بعلاوه سطوح بین المللی و مقامات دولتی، حکمرانی متوجه نحوه اعمال قدرت بین بخش های مختلف جامعه با منافع مختلف است، به گونه ای که آزادی های مرسوم فراهم شود، تجارت رونق گیرد و فرهنگ و هنرهای مختلف امکان رشد پیدا کنند.در سالیان اخیر، حکمرانی (حاکمیت) تبدیل به موضوعی داغ در مدیریت بخش دولتی شده است و این به واسطه نقش مهمی است که حکمرانی در تعیین سلامت اجتماع ایفا می کند. از زمان زایش و استقلال رشته مدیریت دولتی از رشته های با پیشینه طولانی تری چون حقوق و علوم سیاسی، نظریات مختلفی جهت نحوه اداره و مدیریت بخش دولتی و فراهم آوردن رفاه بیشتر برای شهروندان از سوی اندیشمندان ارائه شده است که در چارچوب پارادایم های زمان خود، به اظهار نظر و ارائه راه حل پرداخته اند. پارادایم عبارت است از یک شیوه دیدن جهان که میان گروهی از اندیشمندان که در یک جامعه علمی بسر می برند، دارای زبان مفهومی یکسانی بوده و نسبت به افراد بیرون از این جامعه که دارای یک حالت سیاسی دفاعی هستند، مشترک است. این مقاله در طی دو فصل معین گرد آوری شده است.نتیجه ای که ضمن این مقاله می توان گرفت این است که حاکمیت با خدمتگذار بودن تفاوت دارد زیرا حاکمیت امکان دارد همراه زور و سلطه باشد و این یعنی نقض عدالت و دیگر اینکه حاکمیت خوب وقتی محقق می شود که هدف اصلی آن خدمتگذاری به مردم باشد و در این جا است که عدالت محقق می شود. در ضمن مقاله به بررسی مطالب مطرح شده می پردازیم.