شروع به جرم در قانون مجازت اسلامی و تطبیق آن با سایر قوانین کیفری

قانون مجازات اسلامی بر خلاف قانون قبلی علاوه بر شروع به جرم سایر جرائم ناتمام را مورد شناسایی قرار داده استو این نه بدعت که رجعت مقنن است به قانون مجازات عمومی 1352 که طی آن جرم محال را تحت عنوان در حکم شروع به جرم و جرم عقیم را با تلویح بیشتری ضمن شروع به جرم، ذکر کرده است. مضاف بر آن قانونگذار در قانون مجازات اسلامی با پذیرش صریح عدم انصراف ارادی به عنوان شرط تحقق شروع به جرم، ابهام قانون قبلی را مرتفع نموده و شروع به جرم را به عنوان اصل در همه جرائم، جرم انگاری کرده است. همچنین با تأسی از قانون مجازات اسلامی سال 1361 ، هنگامی که عملیات مصداق شروع به جرم داشته و در آن واحد منطبق بر عنوان جزایی دیگری هم باشند، قانونگذار در این صورت فقط مجازات جرم خاص را تجویز نموده است که مجموعاً گامی شایسته در نگرش جدید به جرائم ناتمام می باشد. با این حال عدم پذیرش صریح عنوان کلی جرائم ناتمام، بیان جرم عقیم ضمن شروع به جرم و عدم تخفیف مجازات هنگامی که فرد، انصراف ارادی نموده ولی اقدامات او مشتمل بر جرم خاصی است، از جمله ایرادات وارده بر قانون مجازات اسلامی به شمار می آیند.در این مقاله ضمن بررسی تفاوت قانون مجازات اسلامی در ارتباط با مبحث شروع به جرم با قانون سابق به شروع به جرم های مندرج درسایر قوانین کیفری نیز پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

قانون مجازات اسلامی ، شروع به جرم ، ، جرم عقیم و محال