چالش های فراروی جمهوری اسلامی ایران در پیوستن به کنوانسیون پالرمو وآثار آن بر مسئله قاچاق کودک

از کنوانسیون های بین المللی که در عرصه جرایم سازمان یافته در حوزه صلاحیت کیفری نوآوری داشته است کنوانسیون پالرمو است که کنوانسیون ملل متحد علیه جرائم سازمان یافته فراملی به همراه سه پروتکل آن را تنظیم نموده است.کنوانسیون پالرمو با هدف ارتقاء همکاری بین المللی در جهت پیشگیری و مبارزه موثرتر با این جرائم تهیه شده است که در حال حاضر یکی از معاهدات قانون ساز در عرصه بین المللی است که اکثر کشورها به آن پیوسته اند. . از مهم ترین لوازم مقدماتی در جهت مقابله و پیشگیری از گسترش فعالیت گروه های مجرمین سازمان یافته است ، ماهیت این جرائم اقتضاء می کند کشورها با معاضدت و همکاری یکدیگر با آن مقابله کنند. به همین دلیل است که کشورها با پیوستن به کنوانسیون پالرمو که اساسی ترین اقدام جامعه بین المللی در مقابله با جرائم سازمان یافته است پیشرفت چشم گیری در مبارزه با این جرائم داشته اند. هر چند واکنش قانونگذار ایران در برخورد با جرم قاچاق انسان که از جمله جرائم سازمان یافته به حساب می آید با تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان گامی مثبت بوده است اما عدم الحاق به کنوانسبون پالرمو چالش است که در این مجال به آن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون پالرمو ، قاچاق کودک ضرورت الحاق ایران ، جرائم سازمان یافته فراملی