داربست ابریشمی با پوشش نانوفیبری برای مهندسی بافت رباط و تاندون

استادیار گروه نانوفناوری پزشکی، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران 800.000 در هر سال به دنبال آسیب تاندون، رباط یا کپسول مفصلی به مراقبتهای پزشکی نیاز پیدا میکنند. تاندون و رباط به دلیل خلنرسانی کم و همچنین سلول کم در بافت خود قدرت ترمیم ضعیفی دارند. روش معمول درمان آنها به خصوص در آسیب شایع رباط صلیبی قدامی جراحی است. با توجه به عوارض همراه با جراحی و نیاز به برداشتن بافت پیوندی از سایر نقاط بدن این روش با نارضایتیهایی همراه است. مهندسی بافت رویکرد نوینی در ترمیم اینگونه آسیبها است. در مهندسی بافت، داربست نقش به سزایی را در هدایت و حمایت عملکرد و حداکثر رشد سلول هوا بر عهده دارد. داربست نانفیبری الکتروریسی شده به دلیل سطح زیاد و مجملعهای از منافذ مرتبط با یکدیگر می تواند به عنوان یک داربست مهندسی بافت ایده آل، چسبندگی و تکثیر سلولی را فراهم سازد. از طرفی طراحی داربست مناسب برای این بافت نیازمند در نظر گرفتن مقاومت مکانیکی است. جایگذاری موفقیتآمیز این بافت مدیون تقلید مناسب از بافت طبیعی است تا انتظارا مود نظربرطرف شلند. استفاده از ابریشم بافته شده به عنلان داربست حمایتی، مقاومت مکانیکی مورد نیاز برای هدف ترمیم تانودون را فراهم خلاهد ساخت. ابریشم، پروتئین فیبروزی است که دارای پایداری گرمایی، انعطافپذیری و قابلیت حل شدن در بیشتر حلالهای آبی و آلی است. در مطالعه پیشرو به منظر دستیابی به ویژگیهای مطللب زیستی و مکانیکی، محلول ترکیبی از کلاژن پلی یورتوان بر روی داربست ابریشمی بافته شده الکتروریسی شده است به این ترتیب که ابریشم پس از صمغزدایی به صورت لوله ای توخالی بافته شده تا حمایت مکانیکی داربست را تامین کند، از طرفی پوشش کلاژن پلی یورتان به عنوان ترکیب بهبود دهنده سطحی بر روی - داربست الکتروریسی شده اند. هدف از به کارگیری پلی یورتان در ترکیب با کلاژن، افزایش دهنده ارتیاط بوین کلاژن و ابریشم بودهاست

کلیدواژه ها:

رباط و تاندون ، مهندسی بافت ، الکتروریسی ، کلاژن ، پلییلرتان