نقش بکار گیری الگوهای بومی معماری و فرهنگی-اجتماعی در طراحی فضای معماری با مشارکت بیشتر زنان در حفظ و هویت و میراث روستایی در مازندران

نگاهی گذرا به سیمای روستاهای ایران گویای تنوع بسیار در میان آنهاست ، نیمی از سکونتگاه های آن بر بنیاد معماری بومیو سنتی وبه مفهوم گویاتر معماری روستایی است . در نگاه نخست به نظر می رسد که معماری بومی روستاها کاملا تابعشرایط اقلیمی و جغرافیای طبیعی منطقه است . اما با بررسی ژرف تر، وجوه پنهانی تاثیر پذیر از شرایط اجتماعی- فرهنگی نیز آشکار می شود . نقش پنهان زن مهمترین اثر را در دستیابی به توسعه پایدار و بلندمدت در جامعه دارد. لذا عامل اساسی، در تربیت نیروی انسانی آینده جامعه است اما موقعیت زنان در مازندران به گونه دیگری است و می توان جایگاه ویژه زنان درفرهنگ مازندران را احساس کرد ، زن به اقتضای کار و شغلش (کشاورزی) مادر و سرور طبیعت دانسته می شود. این مقالهدر پی یافتن عواملی فرهنگی اجتماعی و چگونگی تاثیر آنها بر شکل گیری معماری بومی در روستاهای مازندران است. و به دنبال چگونگی ایجاد انگیزه بیشتر در مشارکت زنان در راستای این موضوع می باشد.چرا که سنتها و عقاید ،پندارها وباورهای درونی انسان ،در هر گوشه از این کره خاکی به معماری روستا طرح خاصی بخشیده است. این پتانسیل در اینمنطقه وجود دارد که بتوان امکان مشارکت بیشتر زنان را بوجود آورد.

کلیدواژه ها:

زنان ، معماری ، هویت ، میراث روستایی