بررسی ناپایداری های امنیتی کلان شهر تبریز براساس کیفیت شاخص های پایداری شهری

توسعه پایدار شهری، توسعه ای همه جانبه و ناظر به ابعاد مختلف است. از این رو مفهوم «پایداری» در کلان شهرها حول محورهای متعددی قابل بررسی است. دراین میان ضرورت پرداختن به موضوع «امنیت شهری» از آنجایی مهم می نماید که وابستگی متقابل میان امنیت و توسعه اجتناب ناپذیر است. امنیت زمینه ساز و بستر توسعه اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی است و هم از این عناصر تأثیر می پذیرد. رویکردهای سنتی در باب امنیت شهری عمدتاً به طور یکسویه ای به جرائم و بزهکاری های شهری و یا معلول ها معطوف بوده، در حالی که امنیت مقوله ای چندوجهی است و در چارچوب عناصر مختلف توسعه معنا می دهد. هدف از این مقاله بررسی ناپایداری های امنیتی تبریز و شناسائی شاخص های پایداری شهری و میزان رضایت مندی شهروندان از سرزندگی محیط زندگی خودشان است. یافته های تحقیق نشان می دهد که میزان رضایت مندی شهروندان از سرزندگی شهری در شهر تبریز پایین است. براین اساس می توان چنین استنباط نمود که توسعه فضایی- کالبدی شهر تبریز با پایداری شهری متناسب نیست. از این رو توجه به شاخص های پایداری شهری، به ویژه دسترسی به فضای سبز و مراکز تفریحی و ورزشی و افزایش سرانه این کاربری ها می تواند موجب افزایش سرزندگی محیط شهری و پایداری توسعه شهر گردد. روش به کار گرفته شده در این تحقیق مبنی بر شیوه کتابخانه ای و اسنادی می باشد. بر اساس یافته های این مطالعه، علت عمده ناپایداری وجود نابرابری های شدید در تبریز است. به طوری که ساکنان مناطق جنوبی شهر در شرایط آسیب پذیری فوق العاده به سر می برند و بنابراین تحقیق امنیت پایدار شهری در تبریز در گرو توجه به ابعاد مختلف توسعه پایدار و در نهایت کاهش نابرابری ها ورفع عدم تعادل در سیستم شهری است.

کلیدواژه ها:

شاخص های پایداری ، امنیت شهری ، ناپایداری امنیتی ، سرزندگی ، شهر تبریز