ارتقا فضا های سبز شهری با رویکرد توسعه پایدار

قبل از دهه ی اخیر قرن بیستم به ندرت بحثی از شهر نشینی با زمینه پایداری می شد و این مفهوم بیشتر در ارتباط با مسائل زیست محیطی در جهان مطرح بود اما در دهه 1990 م. این وضعیت اساسا تغییر یافت چند کتاب پیرامون پایداری شهری نوشته شده و پایداری در سال 1996 م. به یکی از موضوعات محوری در کنفرانس دوم اسکان بدل شد شهرها به عنوان کانون های متمکز فعالیت و زندگی انسانها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند جاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردهای متاثر از سیستم های طبیعی ندارند ندر این میان فضا های سبز شهری به عنوان جز ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آنها نقش اساسی را دارا میباشد که کمبود آنها میتوانند اختلالات جدی در حیاط شهرها به وجود آورد با توجه به کارکردهای مهم فضای سبز شهری و نقش مهم آنها در توسعه پایدار شهری از این بررسی در میابیم که ایجاد فضای سبز مطلوب راه حلی برای بسیاری ار مشکلات حاد شهری است که علاوه بر ارتقا کیفیت شهر مقولات زیبایی شناسی ادراک هویت موثر میباشد در سیطره این پژوهش سعی شده است به بررسی یکی از مهمترین مباحث در زمینه توسعه پایدار و به صورت ویژه فضا های سبز شهری بپردازیم هدف از این پژوهش ایجاد چشم اندازی برای درک هر چه بهتر است که برای نیل به این هدف ازمنابع مکتوب و کتابخانه ای بهره برده ایم.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، هویت ، فرهنگ ، فضای شهری ، فضای سبز