تحلیل بلاغی غزلیات کمال اسماعیل از منظر تشبیه

کمال الدین اسماعیل اصفهانی ملقب به «خلاق المعانی» از شاعران بزرگ قرن هفتم هجری است.شعر وی به لحاظ زیبایی شناسیمشحون از صورتهای مختلف خیال و صنایع لفظی و معنوی بدیع است.در این پژوهش که به روش تحلیلی- توصیفی انجام گردیده،کوشش شده است انواع تشبیه از نظر ساخت و شکل مانند: تشبیه مرکب، مضمر، تفضیلی، مفروق، تسویه، ملفوف و جمع وتشبیهات مفصل، مرسل، مؤکد در غزلیات این شاعر بررسی و تحلیل گردد.تحقیق انجام شده مؤید این مطلب است که تشبیهات مجمل مرسل بیشترین میزان و مرسل مفصل کمترین میزان رادربردارد. همچنین تشبیهات مرکب بیشترین بسامد و تشبیهات تفضیل و جمع کمترین بسامد را به خود اختصاص داده اند. تشبیهاتمحسوس به محسوس هشتاد و شش غزل از کل غزلیات اورا تشکیل می دهد که مضامینی؛ چون: توصیف عناصر طبیعت و توصیفمعشوق را در بر دارد و شاعر با کاربرد واژه های حماسی رنگ سپاهی به تصویر های غنایی خود داده است.

کلیدواژه ها:

کمال اسماعیل ، بلاغت ، تشبیه ، غزلیات