بررسی آفرینش آدم در مثنوی و مرصاد العباد

آفرینش آدم موضوع بسیار مهم بیشتر آثار ادبی، مذهبی، تفسیری و عرفانی است و بخش قابل توجهی از این آثار ارزشمند بداناختصاص یافته است در متون عرفانی نگرش حاکم آنست که نخستین آفریده انسانی آدم است و در زمینه بن مایه آفرینش انسان،چگونگی گردآوری خاک آفرینش و خلقت او در چهل صباح و به دست خداوند، سجده فرشتگان در برابر حضرت آدم (ع) و نافرمانی ابلیساز سجده و آفرینش دل انسان و موضوعات مشترک دیگر بحث ها و برداشت های خاصی بوسیله عرفا انجام گرفته است که در این مقالهتلاش بر این است موضوعات مشترک یاد شده را در دواتر مثنوی و مرصاد مورد بررسی و مقایسه قرار دهیم و ضمن بیان دیدگاه های آندو عارف، به وجوه اشتراک و اختلاف نظرها بپردازیم و اثر عرقانی تر در این زمینه را روشن نماییم و به ارائه زیباترین و شاعرانه ترینتصاویر آفرینش بپردازیم.

کلیدواژه ها:

آفرینش ، آدم ، مثنوی ، مرصاد ، متون عرفانی