تحلیل شخصیت بهرام گور در هفت پیکر نظامی براساس نظریه «انسان با کنش کامل» کارل راجرز

یکی از مهمترین انواع ادبی که در تاریخ زبان و ادبیات فارسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، نوع یا ادب غنائی است. در میانشاعران ادب فارسی، حکیم نظامی گنجه ای، یکی از بزرگترین منظومه سرایان و داستان پردازان ادبیات غنایی ایران به شمار می رود.یکی از ویژگی های سبکی آثار غنایی؛ بازتاب دادن عواطف و احساسات انسان و دنبال کردن خط سیر درونی شخصیت ها در این گونه آثاراست. از میان پنج گنج یا خمسه نظامی؛ هفت پیکر یکی از متونی است که در کنار خسرو و شیرین و لیلی و مجنون از درون مایه هایغنایی ویژه ای برخوردار است و از همین رو جلوه گاه افت و خیز احساس و عاطفه ی شخصیت اصلی آن یعنی بهرام گور یا بهرام پنجمساسانی قرار گرفته است. بنابراین می توان گفت که ادب غنایی از نقطه نظر احساس و عاطفه و به طور کلی دنیای درون انسان با دانشروانشناسی در پیوند است. یکی از نظریه های روانشناسی که در سده کنونی پیروانی پیدا کرده است نظریه انسان گرایی است. کارل راجرزاز برجسته ترین نظریه پردازان انسان گراست که از دریچه ای دیگرگون به انسان نگریسته است. در این نوشتار کوشش کرده ایم تاشخصیت بهرام گور را با توجه به نظریه «انسان با کنش کامل» راجرز- که دارای ویژگی هایی چون آمادگی کسب تجربه، زندگی هستی دار، اعتماد به ارگانیسم خود، احساس آزادی و خلاقیت است مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

هفت پیکر ، نظامی گنجه ای ، بهرام گور ، کارل راجرز ، انسان با کنش کامل