ارزیابی ترکیب بهینه حاملهای انرژی در بخش خانگی استان تهران با استفاده از مدل عرضۀ انرژی

مدل عرضۀ انرژی یک مدل بهینه سازی مبتنی بر برنامه ریزی ریاضی و ابزاری جهت تعیین ترکیب بهینۀ فنآوری ها و حاملهای انرژی مختلف می باشد که کل هزینه های سرمایه گذاری، تعمیر و نگهداری و عملیاتی سیستم عرضۀ انرژی در درازمدت را جهت تأمین تقاضای انرژی مفید، درکلیۀ بخشهای اقتصادی حداقل می کند. در مقالۀ حاضر پس از بررسی مبانی نظری مدل عرضۀ سیستم انرژی، ترکیب بهینۀ حاملهای انرژی درتامین تقاضای انرژی مفید بخش خانگی استان تهران در درازمدت ارائه می گردد. نتایج حاصل از دل در سناریوهای مختلف تشان می دهند که در طی دورۀ زمانی 1385 تا 1395 هجری شمسی تقاضای فرآورده های نفتی جهت تامین تقاضای انرژی مفید روند صعودی داشته و پس از سال 1395 این روند معکوس شده و برق و گاز طریعی جایگزین آن می شوند.

کلیدواژه ها:

مدل عرضۀ انرژی ، استان تهران ، بخش خانگی ، جایگزینی حاملها