تحلیل زیباشناختی تعامل موسیقی و معماری

در سیر کثرت به وحدت جهان هستی که دامنه ای از کوچکترین ذرات، تا کهکشان ها و بزرگترین ناشناخته ها را در بر می گیرد، ترنمی بس بدیع نهفته است، که درک تنها گوشه کوچکی از آن به مکاشفه ای عمیق، با قلبی لطیف و حساس نیازمند است. در این راستا شاید به ندرت بتوان هنری یافت که به اندازه موسیقی و معماری با زندگی مردم ییوند داشته باشد. هنر معماری از بارزترین جلوه های فرهنگ هر قوم و هر دوره تاریخی و نمایشگر گویای فضای زیست آدمی است. لذا اگر به حرفه و دانش معماری به عنوان دانش و حرفه ای میان رشته ای توجه شود، این نکته آشکار خواهد شد که نمی توان تصور کرد که این رشته بدون توسعه دانش و علوم مرتبط با آن، به نحو رضایت بخشی توسعه و اعتلای یابد. از این جهت به نظر می رسد که با مطالعه دوره های معماری و شهرسازی و مطابقت آن با تحولات موسیقایی و نظریات رایج آن دوره ها و ییشرفت های آن با دیگر هنرها بتوان خط فکری آن دوره ها را مطالعه کرده و بدین منظور به شناخت رابطه بین این دو هنر بیشتر یی برد. این پژوهش در یی بررسی تعامل میان موسیقی و معماری با رویکردی زیبا شناختیست؛ تا بر این اساس به معیارهایی جهت انطباق اصول زیباشناختی معماری با موسیقی دست یابد.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، زیباشناختی ، موسیقی ، معماری ، ریتم ، فرم ، فضا