رویکردی شناختی به کیفیت سرزندگی ( نمونه موردی : خیابان ولیعصر تهران )

ارتقای کیفیت سرزندگی در فضاهای شهری همواره از اهداف و وظایف حرفه طراحی شهری است، از این رو بازشناسی مولفه های موثر بر این کیفیت، ابتدایی ترین گام جهت فراهم نمودن فضاهای شهری سر زنده بشمار می رود. این پژوهش با هدف دستیابی به راهکارهایی جهت ارتقای این کیفیت در فضای شهری با رویکرد شناختی به بررسی این موضوع پرداخته و نهایتاً با بررسی محور ولی عصر بعنوان نمونه موردی، نتایج بدست آمده بومی سازی شده است. خیابان ولی عصر نقشی اساسی در سازمان فضایی تهران داشته و فضاهای متنوع و سر زنده ای را در امتداد خود به هم اتصال داده است. همچنین این مسیر شهری به سبب اتصال شمال و جنوب جغرافیایی شهر، دسترسی به فضاهایی با کیفیات گوناگون و گروه های متنوع اجتماعی را فراهم می نماید. ابزار مورد استفاده این تحقیق، پرسش نامه و مشاهدات میدانی می باشد. اطلاعات گردآوری شده توسط نرم افزار Arc GIS 9.3 تحلیل شده است. در طی بررسی نظرات 140 پرسش شونده، یافته های تحقیق نشانگر آن است که تصاویر ذهنی استفاده کنندگان از فضا در ارتباط با کیفیت سر زندگی بیشتر با چه مولفه هایی مرتبط بوده و جهت ارتقای سر زندگی فضاهای شهری چگونه می توان بستر آن را فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

رویکرد شناختی ، کیفیت سر زندگی ، فضای شهری ، تصویر ذهنی ، خیابان ولی عصر تهران