پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس مولفه های عشق و نقش تعدیل کننده مدت ازدواج و جنسیت در رابطه بین آنها

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی میزان رضایت زناشویی بر اساس مولفه های عشق و نقش تعدیل کننده مدت ازدواج و جنسیت در رابطه بین آن ها انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی به روش همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان زن و مرد متأهل در ناحیهسه آموزش وپرورش شهر اصفهان تشکیل دادند. 297 آزمودنی به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.در این پژوهش از پرسشنامه های مقیاس عشق استرنبرگ و رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. نتایج نشان داد که هر سه بعد صمیمیت، میل و تعهد همبستگی مثبت و معناداری با رضایت زناشویی داشتند و ابعاد صمیمیت و تعهد به ترتیب قویترین پیشبینهای رضایت زناشویی بودند و در مجموع 59 درصد از واریانس متغیر رضایت زناشویی را تبیین کردند. به منظور بررسی رابطهی مؤلفههای عشق با رضایت زناشوییو لحاظ کردن متغیرهای تعدیل کنندهی جنسیت و مدت ازدواج، از تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد. تحلیل واریانس دوطرفه نشان داد که اثر تعاملی مدت ازدواج و صمیمیت بر رضایت زناشویی معنادار بود. بدین معنا که تأثیر صمیمیت بر رضایت زناشویی، در زوجینی که مدت زیادی از ازدواج آنها گذشته است، بیشتر است. همچنین اثر تعاملی مدت ازدواج و بعد میل بر رضایت زناشویی معنادار بود. بدین معنا کهتأثیر میل بر رضایت زناشویی، در زوجینی که مدت زیادی از ازدواج آنها گذشته است، بیشتر است. نتایج به دست آمده از این پژوهش بر اهمیت روابط صمیمانه و عمق بخشی به این روابط در زوجین، هم در بعد عاطفی و هم در بعد جنسی تحت هر شرایطی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، عشق ، مدت ازدواج ، جنسیت