خانواده ایرانی؛ فضای مجازی و سلامت روان در عصر جهانی شدن ارتباطات

سلامت خانواده ها به عنوان هسته های تشکیل دهنده جوامع در کلیه جوامع مورد توجه دولت مردان و سیاست گذاران بوده و از دیرباز برنامه ریزی های کلان ملی برای پایش و ارتقاء سلامت عمومی در کلیه ابعاد در این پیوند مورد نظر و توجه بوده است. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و در برخی شاخص های بهداشتی نیز در سطوح منطقه ای حائز توفیقاتی بوده است. در این میان اما مفهوم سلامت در مقام عمل بیشتر سلامت جسمانی بوده و سلامت روان نسبت به آن کمتر مورد توجه بوده و برنامه ریزی های مربوطه نیز به همین نسبت به حیطه سلامت جسمانی کمتر معطوف به سلامت روانی خانواده بوده است. خانواده ایرانی در عصر حاضر دورانی را سپری می نماید که از نگاه بسیاری از صاحب نظران و مطالعه گران اجتماعی و خانواده از آن به دوران گذار یاد میشود. جهانی شدن ارتباطات و جهش در کمیت و کیفیت وسایل ارتباط جمعی و شبکه های اجتماعی مجازی به موازات گذار خانواده ایرانی از خانواده گسترده به خانواده های عمدتا هسته ایی طی دهه های اخیر اکوسیستم خانواده و مناسبات حاکم بر آن را متاثر ساخته و در حال در انداختن پارادای می جدید در این حیطه مهم اجتماعی می باشد. در صورت فقدان برنامه ریزی منسجم مبتنی بر شناخت دقیق و علمی پیشینه و شرایط فعلی خانواده ایرانی، تبعات و عوارض ناسازنده دوران گذار اوج می تواند گرفت و آسیب های روانی و اجتماعی برآمده از آن گذار به جامعه ای سالم تر را با چالش های جدی مواجه می تواند ساخت. نگارنده مقاله حاضر در پی واکاوی گذار خانواده ایرانی در عصر جهانی شدن ارتباطات و عوامل موثر بر آن و تبیین پیامدهای روانشناختی فضای مجازی بر بافت خانواده ایرانی و تاثرات آن بر سلامت روان خانواده ها و به دست دادن الگویی برای تسهیل یک گذار ایمن تر می باشد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، فضای مجازی ، سلامت روان ، جهانی شدن