ارزیابی توان اکولوژیک مرتع با استفاده از برخی شاخص های اکولوژیک پوشش گیاهی مرتع (مطالعه موردی مراتع جنوب غرب قم)

توان اکولوژیک سرزمین به معنای حداکثر میزان تحمل یک سرزمین در مصرف منابعش و یا انباشته نمودن مخازنشتوسط تعداد مشخصی از جمعیت می باشد . بطوریکه در ساخار وعملکرد آن خللی پایدار وارد نشود .توان اکولوژیکتابعی از خصوصیات جمعیت و خصوصیات سرزمین است. شرط اساسی جهت حصول به توسعه پایدار اکولوژیکی در نظرگرفتن محدودیت های سرزمین در قالب مطالعه توان اکولوژیک آن است. در این مطالعه با بررسی چند شاخص اکولوژیکمرتع سعی شد مفاهیمی از توان اکولوژیک مرتع بیان شود. شاخص های متعددی بر توان اکولوژیک مرتع تاثیرگذار هستندکه برخی از شاخص های مربوط به پوشش گیاهی شامل وضعیت مرتع گرایش مرتع و حساسیت خاک به فرسایش استدر هشت تیپ گیاهی مشخص شد. سپس با استفاده از این شاخص ها حد بهره برداری مجاز و علوفه قابل برداشت تعیینشد و بعد زمان آمادگی مرتع و دوره بهره برداری مرتع مشخص شد که با کمک این شاخص ها می توان توان اکولوژیکپوشش گیاهی مرتع را تعیین کرد. در میان هشت تیپ گیاهی تیپ Ar.si دارای بیشترین توان اکولوژیک جهت بهره برداری و تیپ Am.sc- Ar.si-As.Gl دارای کمترین توان اکولوژیک جهت بهره برداری می باشد. زمان چرای دام مراتع در دو مقطع زمانی یکی برای استفاده از گیاهان علفی و گندمیان یکساله و دیگری برای استفاده از گونه درمنه دشتی تعیین شده است. مدت مناسب چرای دام نیز با توجه به نوع گونه ها و وضعیت علوفه آنها حدود 120 روز است. ظرفیت مراتع در فصل استفاده 4 ماهه 1270 واحد دامی است.